Van Kandelaar tot Chatbot

De snelheid waarmee de digitale wereld evolueert, zou zelfs een haas duizelig maken. Toen ik voor het eerst mijn nieuwsgierige neus in de digitale bits en metadata-technologie stak, voelde het als het ontdekken van een geheime wereld vol wonderen. Ik kon slechts een glimp opvangen van het verbluffende digitale landschap dat voor me lag, maar ik was vastbesloten om me erin onder te dompelen. Maar eerlijk gezegd, het is als proberen te drinken uit een brandweerslang terwijl je een stap achterloopt. Ik kom uit de tijd van pen en papier, waar een mobiele telefoon meer op een baksteen leek dan op een apparaat dat je hele leven kon beheersen.

In de wereld van crypto-arts voelt het alsof ik in een carrousel zit die zich elke minuut versnelt en van concept naar concept springt als een hyperactieve kangoeroe. Het is zo onvoorspelbaar en vluchtig dat je de ene seconde een expert kunt zijn en de volgende seconde een complete beginner. Ik moet toegeven dat ik niet de persoon ben die 24/7 aan zijn smartphone, laptop, iPad of pc gekluisterd zit. Dat maakt me al meteen een underdog in deze razendsnelle race.

Maar te midden van de verwarring en de angst voor de digitale toekomst, kan ik niet ontkennen dat ik gefascineerd ben. We creëren een nieuwe afhankelijkheid die uiteindelijk zal worden geclassificeerd als een primaire levensbehoefte. We kunnen niet meer zonder deze technologie leven als we in de moderne samenleving willen blijven bestaan. Het heeft zeker voordelen voor ons algemene welzijn, althans dat wordt ons verteld. Ik merk zelfs dat ik er persoonlijke voordelen uit haal, zoals het vermogen om met een chatbot te communiceren als ik hulp nodig heb bij een instantie of bedrijf. Dit leidt soms tot hilarische situaties waarbij ik mijn wenkbrauwen fronste en me afvroeg of de chatbot soms een komiek was in een vorig leven.

Maar laten we niet vergeten dat menselijke interactie en verbale communicatie nog steeds van onschatbare waarde zijn, zelfs in deze hypergedigitaliseerde tijd. Hoe vreemd het ook klinkt, ik betrap mezelf erop dat ik tegen mijn scherm aan het kletsen ben alsof er iemand aan de andere kant is die met me in gesprek is. Het lijkt erop dat zelfs in deze digitale jungle, de menselijke behoefte aan verbinding nog steeds springlevend is.

Dus, hier zit ik, een lid van de 'ouderwetse' generatie die vroeger graag debatteerde met een goed glas wijn bij het knapperende haardvuur en nu discussies voert met een virtuele bot terwijl ik een mok dampende thee met honing voor me heb staan. Het is niet precies wat ik me had voorgesteld als mijn toekomstvisie, maar het is de realiteit van vandaag. In het leven kun je niet alles hebben, en soms moet je gewoon meegaan met de digitale stroom en hopen dat je niet verdwaalt in het labyrint van bits en bytes.

P.S. Ik moet toegeven dat, zelfs in deze digitale tijd, ik soms nog steeds op de ouderwetse manier mijn beeldmateriaal uit mijn digitale archief moet halen. Het voelt als een schatzoeken in een virtuele kelder vol herinneringen om het perfecte plaatje te vinden om mijn verhaal tot leven te brengen.

Maar, ach, de mix van het oude en het nieuwe maakt mijn reis door de digitale wereld des te interessanter.