De Squad voor een Goeie Vibe.
Bijgewerkt op: 29 okt.
Het is een mijmerende dag vandaag. De afgelopen dagen waren intensief, doordrenkt van geweld en leed. Het is alsof het zevende zegel is opengebroken, als we de spirituele zin des levens in gedachten nemen. Ik voel dat hetzelfde in mij begint te haperen: de vraag wat nu, waarom, en hoe lang nog. Terugkerend naar mijn opgeslagen lounge muziek op Spotify, de instrumentale melodieën prikkelen mijn stemming en geven me een gevoel van ontspanning en nieuwsgierigheid.
Wat wil ik nog doen in de komende tijd, of eerder gezegd, wat moet ik doen om te voorkomen dat de tijd stilstaat en een beklemmend gevoel van gemis opkomt? Als ik terugkijk naar wat was, overvalt me een dubbel gevoel: je moet doorgaan. Neem mee wat je nu hebt, want herinneringen zijn uiteindelijk je enige zegen of vloek die je met je meedraagt in je hart. Wat betekent dit? Hoe kan ik een mooi verhaal creëren uit deze overpeinzingen, zodat ik mijn laatste winterdagen met warmte en intimiteit kan vervullen?
Binnenkort staat de komst van een kleinkind op de agenda, een gebeurtenis waarvan ik me niet eens afvraag of ik überhaupt in de rol van een oma kan passen. Soms mis ik het verleden, de wilde jaren en de sensuele genoegens die ik toen beleefde. Nu de jaren zijn voorbijgevlogen, en ik mezelf steeds vaker in de spiegel zie als een oude dame, moet ik vaak glimlachen om de drukte die ik vroeger had om mijn uiterlijk. Nu beschouw ik het af en toe als een zegen om de eerlijkheid van de tijd te zien die je echt niet kunt camoufleren. Je kunt het hoogstens omarmen... en dat met een glimlach. Het leven is een reis, en ik ben vastberaden om deze laatste etappe met gratie en acceptatie te doorlopen. Het verleden is als een oude vriend die me begeleidt, terwijl ik langzaam maar zeker een nieuwe rol omarm en de herinneringen koester die me hebben gevormd tot wie ik nu ben.
We zouden ons dus wellicht gelukkiger voelen als ze zowel de onafhankelijkheid en vervulling van persoonlijke interesses nastreven, als ook ruimte laat voor het opbouwen van een betekenisvolle relatie. Affin … Geluk is dus uiteindelijk vaak een evenwichtsoefening tussen zelfontplooiing en verbondenheid met anderen. Dus kort door de bocht :
Stel je geluk voor als een pizza - je favoriete pizza. Zelfontplooiing is als de smaakvolle tomatensaus. Het geeft je die basis van tevredenheid, zoals weten wie je bent en waar je van houdt. Maar wacht, wie wil er nu een pizza zonder toppings? Dat is waar de verbondenheid met anderen in het spel komt.
Die toppings zijn als je vrienden en familie, degenen die je leven pittig maken met lachen en liefde.
Maar, stel je voor dat je alleen maar tomatensaus eet, zonder toppings. Dat wordt snel saai, toch? Maar als je alleen maar toppings hebt en geen saus, dan glijdt alles eraf. Dus, geluk zit in het perfecte evenwicht tussen jezelf zijn, je passies volgen (de tomatensaus), en de liefdevolle, soms gekke, interactie met anderen (de toppings).
Denk aan het als een harmonieus samenspel tussen de persoonlijke groei en de magie van menselijke relaties. Het is als het eten van de perfecte pizza - je wordt er blij van, en er is genoeg om te delen met de mensen om je heen. 🍕😄 Ja, verdomd ik krijg nu al trek, mitz je van Pizza houd natuurlijk !